PELAJARAN AKADEMIK DI SEKOLAH AGAMA
Anggapan masyarakat kepada pelajar berkelulusan sekolah agama sebagai ‘ kelas dua ‘ , ketika saya bersekolah dahulu , mungkin disebabkan pelajar yang berkelulusan sekolah agama sama ada aliran Arab atau alairan Melayu semata-mata sesuai menjawat jawatan guru agama sahaja. Bidang pekerjaan lain untuk mereka sebenarnya terus tertutup !.
Kerana itu rakan sekelas saya yang berjaya menjawat jawatan guru agama hanya seramai lima orang sahaja , walaupun yang lainnya ramai telah lulus peperiksaan. Mereka yang menjadi guru agama ialah saya sendiri, Tumadi bin Haji Saleh, Sulaiman bin Sidek, Nawari bin Jamhari dan Arbaiyah binti Mohd.Nor. Yang lain-lain sama ada lelaki atau perempuan, selepas tamat terus berhenti sekolah dan bekerja di kampung seterusnya mendirikan rumah tangga…. .
Menyedari hal tersebut , ( mungkin ? ) pihak Jabatan Agama Islam Selangor (JAIS) waktu itu telah ‘ mengubah ‘ sedikit dasar pelajarannya dengan memasukkan dua mata pelajaran akademik dalam sukatan pelajaran Darjah Khas Menengah ( ketika saya menuntut dalam Darjah KhasTahun (3).
Walaupun demikian, untuk pelajaran sekolah agama aliran Arab, seingat saya tidak ada pelajaran akademik dimasukkan dalam sukatan pelajaran mereka. Maksudnya, semua mata pelajaran mereka tertumpu kepada pelajaran agama semata-mata dan bahasa pengantarnya semua dalam bahasa Arab dan menggunakan tulisan jawi seratus peratus !.
Dua mata pelajaran akademik untuk Darjah Khas Menengah dimaksudkan ialah sejarah dan Bahasa Melayu. Buku teks digunakan untuk pelajaran sejarah ialah ‘ Sejarah Dunia ‘ dan pelajaran Bahasa Melayu ialah ‘ Kursus Bahasa Kebangsaan ‘ siri pertama hingga siri keempat ( Untuk Darjah Khas Menengah 1 hingga Darjah Khas Menengah 4 ).
Dengan wujudnya mata pelajaran akademik di sekolah agama, secara kebetulan telah memberi sedikit ‘ kelebihan ‘ kepada saya untuk ‘ mengatasi ‘ markah dalam peperiksaan penggal dan akhir tahun berbanding rakan sekelas yang juga baik dalam pelajarannya .
Pelajaran Bahasa Melayu memang menjadi pelajaran terbaik saya sejak sekolah rendah lagi ( Sekolah Melayu ) , berbanding dengan mata pelajaran lainnya. Jadi, apabila pelajaran Bahasa Melayu diwujudkan dalam sukatan pelajaran Darjah Khas Menengah, ianya seperti suatu ‘ kebiasaan ‘ untuk saya mendapat markah terbaik dan sekaligus dapat mengatasi markah rakan-rakan sekelas bagi mendapatkan jumlah markah tertinggi keseluruhan berbanding mereka .
( Saya mencatakan hal bukan bermakna saya ‘ sombong ‘ dengan kebolehan saya dalam pelajaran sepanjang bersekolah di Madrasah Ehyaul Falah. Tetapi, sekadar untuk menjelaskan suatu rahsia kenapa saya tetap berjaya mendapat tempat pertama dalam peperiksaan setiap kali diadakan pihak sekolah ).
Dengan adanya pelajaran Bahasa Melayu di Darjah Khas Menengah, saya telah dapat mempelajari dengan lebih mendalami selok beluk Bahasa Melayu, terutama dalam bahagian karangan. Guru mata pelajaran Bahasa Melayu kelas saya ialah Ustaz Ghazali bin Abd.Hamid berasal dari Kampung Sijangkang, Klang – Terima kasih ustaz ! )
Dalam tempuh itu juga , saya sudah mula berjinak-jinak menulis berita dan karangan lain dalam akhbar. Kadang kala hasil tulisan saya tersiar dan kadang kala ‘ tenggelam ‘ kerana telah masuk bakul sampah pihak penyunting akhbar !.
Akhbar tempat saya ‘ berlatih ‘ ( tapi tanpa pengetahuan dalam bidang penulisan/ kewartawanan atau panduan dari sesiapa pun - pakai hentam saja ! ) ialah akhbar Utusan Kanak-Kanak kemudian ditukar kepada Utusan Pelajar, terbitan Kumpulan Utusan Melayu Berhad.
Menyedari lebih banyak tulisan yang dihantar ke pihak akhbar masuk bakul sampah penyunting berbanding yang disiarkan ( tanpa dapat apa-apa bayaran pun ! ) , saya telah menaruh azam dan berjanji dengan diri sendiri untuk belajar menjadi penulis, jika ada peluang dan mempunyai sumber kewangan mencukupi untuknya suatu masa nanti !.
Al hamdulillah, setelah saya menjadi guru agama azam tersebut telah tertunai. Saya berpeluang mengikuti kursus kewartawanan secara pos dan amali dengan Yayasan Bakti, Kampung Baru , Kuala Lumpur di bawah kelolaan Encik Abd.Ghani bin Ahmad yang pernah bertugas di akhbar Kumpulan Utusan Melayu.
Selain dari beliau sendiri menjadi penceramah amali penulisan / kewartawan, penceramah undangan lain ialah Encik Subkey Latif ( Sekarang penulis kulom akhbar Harakah Daily ) dari wartawan Utusan Melayu waktu itu dan untuk bidang fotografinya ialah ‘ Pak Wan ‘ dari Redzuan Fotomedia , Kuala Lumpur.
Nampaknya, berikutan wujud pelajaran Bahasa Melayu dalam Darjah Khas Menengah waktu itu telah mendorong saya meneroka jauh dan berjaya dalam bidang kewartawanan yang saya minati dan turut diterima oleh akhbar Kumpulan Utusan Melayu sebagai pemberita sambilan ( stringer) bagi Kawasan Sabak Bernam - Tanjong Karang mulai awal tahun-tahun 80an hingga akhir tahun 90an. Akhbar terakhir saya bertugas sebagai stringer ialah dengan akhbar Berita Harian, atas dorongan rakan seangkatan , Encik Saring bin Siraj ( Esmas Saring ) dari Klang.
Namun, segalanya adalah sebagai nostalgia hidup saya dan ianya telahpun berlalu. Kerjaya dalam bidang penulisan / kewartawanan di media cetak telah ‘ tamat’ untuk saya . Sekarang saya meneroka bidang lain yang lebih mencabar pula !.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan