MAJALAH TUNAS PELAJAR
Waktu belajar di peringkat sekolah rendah, kegemaran saya adalah membaca buku dan melukis. Ini disebabkan sikap saya yang pemalu dan mempunyai perasaan rendah diri untuk bergaul dengan kawan-kawan sebaya. Saya juga tidak berminat dalam sukan .
Sikap demikian lahir mungkin disebabkan keadaan fizikal saya yang kurus kerdil waktu itu dan latar belakang keluarga saya adalah kalangan orang miskin.
Tabiat suka membaca itu ‘ terbawa-bawa ‘ hingga saya masuk ke Sekolah Arab di Madrasah ‘Ubudiah Parit (6), Sungai Besar. Saya adalah pelanggan tetap akhbar Utusan Kanak-Kanak tiap keluaran dan juga meminati siri komeknya yang dilukis oleh Rosdin Tangkak, Johor berjodol ‘ Roslin dan Roslina ‘ - Komek menceritkan pengembaraan ke angkasa lepas !.
Ketika berada di rumah pula saya sering turut membaca majalah hiburan ‘ Utusan Filem dan Sports ‘ yang dibeli oleh abang saya , tetapi minat saya hanyalah untuk membaca cerpen yang disiarkan ( Majalah tersebut dalam tulisan Jawi ).
Mungkin disebabkan hal-hal dinyatakan di atas, saya mempunyai minat mendalam dalam bidang penulisan sastera apabila meningkat usia belia. Minat saya makin berkobar-kobar selepas saya berjaya mendapat tempat pertama dalam pertandingan menulis cerpen di Madrasah Ehyaul Falah ( Tajuk cerpen lupa ! ).
Salah seorang hakim pertandingan cerpen itu ialah Cikgu Abd.Rahman Anuar dari Pasir Panjang , Sekinchan ( Beliau waktu itu menjadi wartawan sambilan dengan akhbar kumpulan Utusan Melayu. Beliau akhirnya menjadi 'rakan sebaya' saya kemudiannya dan turut mendorong untuk menjadi wartawan sambilan ( stringer ) akhbar kumpulan Utusan Melayu kawasan Sabak Bernam, Sungai Besar dan Tanjong Karang , dalam tahun-tahun 80 an hingga awal 90 an ).
Kata-kata ulasan beliau ke atas cerpen saya tersebut amat membanggakan . Beliau menyatakan cerpen saya ‘ ada bakat ‘ dan baik serta perlu diteruskan usaha menulis cerpen hingga berjaya…..
Bertolak dari galakan beliau itu , saya telah bercadang untuk menerbitkan majalah sekolah dengan tujuan agar dapat saya menulis cerpen-cerpen lain bagi tatapan rakan-rakan ( Kalau dihantar ke akhbar / majalah mungkin belum boleh diketengahkan ! ).
Saya telah ‘ bermesyuarat ‘ dengan beberapa rakan dan cadangan saya telah dipersetujui oleh mereka dan juga guru-guru sekolah ( Kebetulan waktu itu saya menjawat jawatan sebagai Ketua Umum Pelajar ! ) . Semua perbelanjaan untuk membeli kertas digunakan dari wang saku saya dan rakan-rakan tersebut, termasuk wang dari perpustakaan sekolah ( kalau tidak salah ingatan saya ) .
Untuk makluman, waktu itu belum ada mesin fotostat seperti sekarang. Kerana itu majalah sekolah yang kami diterbitkan hanyalah dari jenis ‘ majalah stencil ‘ sahaja. Kerja-kerja menaip stencil saya lakukan sendiri dengan menggunakan mesin taip sekolah, kemudian dibantu oleh rakan-rakan untuk mencetaknya menggunakan mesin ‘ gestetner ‘ kepunyaan sekolah.
Majalah tersebut kami namakan ‘ Tunas Pelajar ‘ dijual dengan harga 50 sen senaskhah dan jualannya terhad di kalangan pelajar Madrasah Ehyaul Falah sahaja !.
Penerbitan majalah sekolah tersebut adalah ketika saya berada di tahun akhir persekolahan dan ianya berjaya diterbitkan ( kalau tidak salah ingatan saya ) hanya sebanyak tiga keluaran sahaja . Selepas saya keluar dari sekolah, majalah tersebut pun turut ‘ keluar ‘ bersama…….
Kandungan majalah tersebut turut dimuatkan penulisan sastera seperti pantun, sya’ir dan puisi hasil tulisan pelajar-pelajar sekolah ( Penyajak terkenal Sabar Bohari dan Ahmad Sarju turut menyumbang penulisan sajak mereka dalam majalah ini ! – Waktu itu beliau bertugas di sekolah kawasan Sungai Besar ) , artikal agama dan ilmiah, kata-kata jenaka dan tidak ketinggalan cerpen karya saya sendiri !….
Mungkin ‘ satu kesilapan ‘ dilakukan, majalah tersebut tidak ada dalam simpanan saya untuk jadi rujukan waktu kini….
Jumaat, 25 Jun 2010
Rabu, 23 Jun 2010
CATATAN LAPAN
GHAZAL PARTY NURUL HUDA
Era tahun-tahun 60 an selepas ‘ demam ‘ kumpulan pop yeh-yeh melanda Negara maka dikuti pula dengan ‘ deman ‘ kumpulan ghazal party ‘. Kumpulan ghazal party yang tersohor waktu itu ialah Ghazal Parti Kepala Batas yang dipimpin oleh Ustaz Idrus Saidi. Radio Malaysia ( RTM ) kuala Lumpur waktu itu, menyediakan slot untuk Ghazal Party Kepala Batas memperdengarkan persembahan mereka pada tiap minggu.
Kehadhiran Ghazal Party Kepala Batas ke Pekan Sabak dan Pekan Sungai Besar beberapa kali menambah ‘ parah ‘ lagi deman tersebut. Berikutan itu beberapa buah kumpulan pancaragam / kugiran yang telah wujud sebelumnya mula menukar selera kepada kumpulan ghazal party pula , seperti kugiran di Kampong Sungai Limau, Sungai Besar !.
Disamping itu, wujud pula beberapa kumpulan ghazal party yang baru seperti Ghazal Party Nujumullail Kampong Batu 38 Sabak Bernam , Ghazal Party Nurul Hilal Sungai Besar dan beberapa kumpulan lain .
‘Deman ‘ yang melanda waktu itu rupa-rupa turut menular kepada kalangan pelajar Madrasah Ehyaul Falah, Sungai Besar seperti saya dan rakan-rakan lain !.
Pada peringkat awal beberapa orang pelajar yang berminat dengan lagu-lagu Arab/ nasyid berura-ura menubuhkan kumpulan nasyid sahaja, atas nama sekolah bagi memenuhi jemputan di majlis kenduri perkahwinan yang sering diadakan sebelah malam oleh penduduk setempat waktu itu.
Apabila saya ajukan lebih baik terus ditubuhkan ‘ ghazal party ‘ berbanding dengan hanya kumpulan nasyid sahaja, maka ramai rakan-rakan bersetuju. Di antaranya Ahmad Kamal @ Akasyah Ibon, Baharuddin Sabri, Ibrahim Haji Saari, Ahmad Ismail Haji Kurnain dan Abd.Kadir Haji Mansuri
Melalui ‘ mesyuarat ‘ di kalangan kami, maka tertubuhlah Ghazal Party Nurul Huda dengan dianggotai oleh majoritinya kalangan pelajar Madrasah Ehyaul Falah, belia sekitar Kampung Parit 2 dan Parit 3 Sungai Besar dan beberapa orang yang sudah berkeluarga , tetapi masih dalam lingkungan usia awal 30 an dan berminat dalam seni muzik .
Saya masih ingat nama-nama ahli Ghazal Parti Nurul Huda yang berpusat di Parit 2 Sungai Besar. Mereka selain saya ialah : Husin Hamzah ( Parit 9 Barat ), Zaini @ Antong Sabri ( Parit 8), Baharuddin Sabri ( Parit 8 ), Ahmad Ismail Haji Kurnain ( Parit 8 ), Ahad @ Hadri ( Parit 61/2 ), Ismail ( Parit 3 ), Mokhtar ( Parit 3 ), Saad ( Parit 3 ) Abur @ Burhanudin Hasan ( Parit 3 ), Abd.Kadir Haji Mansuri ( Parit 3 ), Ibrahim Haji Saari ( Parit 5 ). Ismail Awang ( Parit (2 ), Ahmad Kamal @ Akasah Ibon ( Parit 1 ½ Barat ) , Inas @ Baharom Ibon ( Parit 1 ½ Barat ) dan Shamsuddin Haji Zamzam ( Parit 8 ).
Oleh kerana saya dianggap berpengalaman sedikit dalam muzik , kerana menjadi anggota kumpulan kugiran di kampung tempat tinggal saya , Kampung Parit 9 Barat, Sungai Besar, saya telah dilantik sebagai pemimpin kumpulan dan Ahmad Kamal @ Akasyah Ibon sebagai ketua, kerana beliau berkebolehan bermain gambus dan juga mahir dalam lagu-lagu Arab/ Nasyid.
Tempat latihan muzik kami pada tiap minggu( malam ) diadakan di rumah Ahmad Kamal @ Akasyah di Parit 1 ½ Barat. Kerana bapa dan keluarga beliau telah memberi keizinan menggunakan rumah untuk latihan selain mereka turut berminat dengan lagu-lagu ghazal party !.
Oleh kerana majoriti ahli kumpulan kami dari kalangan tidak berpendapatan / bekerja, maka sesiapa ahli kumpulan yang ada alat muzik sendiri terpaksalah berkorban menggunakan alat muzik masing-masaing semasa latihan . Di antara ahli tersebut termasuk saya mempunyai gitar, Ahmad Kamal @ Akasyah mempunyai gambus, Ismail dan Ahad/ Hadri mempunyai biula.
Suatu yang agak sukar dilakukan semasa latihan, kerana ramai ahli kumpulan kami hanya mempunyai minat, tetapi tidak tahu menggunakan alat muzik. Jadi, selaku pemimpin ( konon ! ) terpaksalah saya memberikan tunjuk ajar setakat yang saya tahu kepada mereka. Oleh kerana kekurangan alat muzik (umpamanya bonggo ), saya suruh mereka berlatih dengan memukul besen alumunium atau peha masing-masaing sahaja !.
Berkat kegigihan dan minat ahli kumpulan akhirnya dalam tempuh masa terdekat semua alat muzik penting dapat disediakan, yang dibeli melalui wang yuran tetap ahli kumpulan dan juga hasil kerja mengambil upah menanam padi. Jemputan membuat persembahan di majlis kenduri kendara juga mula diterima….
Walaupun ada persaingan dengan Ghazal Party Nurul Hilal, Sungai Besar yang semuanya dianggotai oleh kumpulan dewasa dan lebih awal ditubuhkan , kumpulan kami masih sering menerima undangan menggalakkan. Mungkin kerana ada keunikannya !.....
Di antaranya, Mokhtar dan Saad ( Adik beradik ) yang kedua-duanya pemain gitar, salah seorang mereka adalah ‘ pemain kidal ‘. Bila berada di atas pentas gitar mereka kelihatan seperti ‘ berlaga ‘ selain tiupan alat flut oleh Abd.Kadir Haji Mansuri yang boleh menyebabkan “ anak dara menjengukkan muka keluar ‘ !. Atau mungkin juga kerana pemain muziknya segak-segak belaka ( kerana masih muda belia ! )
Selain itu kumpulan kami ada mempunyai ramai para penyanyi. Di antaranya ialah : Baharuddin Sabri, Antong @ Zaini Sabri, Burhanuddin Hasan, Ismail Awang, Ahmad Kamal @ Akasyah Ibon , Ahmad Ismail Haji Kurnain, Shamsuddin Haji Zamzam dan juga mempunyai penyanyi sambilan seperti Sanusi Awang, Abd.Rahman Haji Bahauddin dan Muhamad @ Abd.Manaf Asri ( Pernah menyandang Johan Tilawah Peringkat Kebangsaan ).
Bagi jemputan di luar daerah Sabak Bernam yang meminta supaya turut dibawa bersama ‘ penari gelak ‘ ( lelaki berpakaian wanita ) mengiringi nyanyian, kumpulan kami mendapat kerjasama dengan penari gelek ‘ impot ‘ dari Ghazal Parti Sungai Nibong / Pasir Panjang, Sekinchan !
Sepanjang aktiviti sebagai pemuzik ghazal party , dua peristiwa yang menjadi kenangan saya hingga kini. Pertama, semasa menerima undangan majlis perkahwinan di Kampung Bukit Kuching, Kuala Selangor, kami ‘ digandingkan ‘ dengan Orkes Lambayan Bunga yang telah terkenal dan pernah membuat rakaman di Radio Malaysia ( RTM) Kuala Lumpur !.
Pemain drum kumpulan kami, Ibrahim Haji Shaari menjadi ‘ gugup ‘ apabila melihat peralatan muzik yang mahal-mahal dari orkes tersebut dengan pemain drumnya yang lincah dan bergaya. Bagi menenangkan keadaan saya terpaksa mengambil alih tugas bermain drum di samping memberi semangat kepada rakan-rakan kumpulan.
Al hamdulillah….bermula dengan tiupan flut oleh Abd.Kadir Haji Mansuri suasana jadi tenang semula dan penonton memberikan tepukan gemuruh serta sambutan lebih hebat diberi kepada kumpulan kami, dengan hadhirin meminta beberapa lagu top Arab diulang semula persembahannya !.
Perisitwa kedua semasa bermain di Kampong Tukang Sidin, Perak. Kumpulan kami diminta oleh ‘ tuan rumah ‘ supaya bermain lebih masa hingga jam 3 pagi, kerana ramai peminiat lagu-lagu top Arab mahu lagu-lagu tersebut dimainkan semula !.
Namun….apabila saya menjawat jawatan guru pada akhir tahun 1967 dan dihantar bertugas di Kuala Lumpur, Ghazal Party Nurul Huda menemui ‘ musim malap ‘ dan akhirnya tamat tempuh !. Ini disebakan saya tidak dapat turut sama memberi bimbingan dan beberapa orang pemainnya pula mendirikan rumah tangga , kemudian berpindah ke tampat lain…….
Agak terkilan juga, kerana dalam tempuh tersebut kumpulan kami terpaksa menarik diri dari menerima tawaran membuat rakaman di Radio Malaysia ( RTM) Kuala Lumpur.
Saya merasakan masa amat pantas beredar ketika menatap kembali gambar ahli kumpulan Ghazal Party Nurul Huda yang pernah saya pimpin suatu masa lalu, berbanding dengan realiti hidup di waktu saya berada sekarang……..
Era tahun-tahun 60 an selepas ‘ demam ‘ kumpulan pop yeh-yeh melanda Negara maka dikuti pula dengan ‘ deman ‘ kumpulan ghazal party ‘. Kumpulan ghazal party yang tersohor waktu itu ialah Ghazal Parti Kepala Batas yang dipimpin oleh Ustaz Idrus Saidi. Radio Malaysia ( RTM ) kuala Lumpur waktu itu, menyediakan slot untuk Ghazal Party Kepala Batas memperdengarkan persembahan mereka pada tiap minggu.
Kehadhiran Ghazal Party Kepala Batas ke Pekan Sabak dan Pekan Sungai Besar beberapa kali menambah ‘ parah ‘ lagi deman tersebut. Berikutan itu beberapa buah kumpulan pancaragam / kugiran yang telah wujud sebelumnya mula menukar selera kepada kumpulan ghazal party pula , seperti kugiran di Kampong Sungai Limau, Sungai Besar !.
Disamping itu, wujud pula beberapa kumpulan ghazal party yang baru seperti Ghazal Party Nujumullail Kampong Batu 38 Sabak Bernam , Ghazal Party Nurul Hilal Sungai Besar dan beberapa kumpulan lain .
‘Deman ‘ yang melanda waktu itu rupa-rupa turut menular kepada kalangan pelajar Madrasah Ehyaul Falah, Sungai Besar seperti saya dan rakan-rakan lain !.
Pada peringkat awal beberapa orang pelajar yang berminat dengan lagu-lagu Arab/ nasyid berura-ura menubuhkan kumpulan nasyid sahaja, atas nama sekolah bagi memenuhi jemputan di majlis kenduri perkahwinan yang sering diadakan sebelah malam oleh penduduk setempat waktu itu.
Apabila saya ajukan lebih baik terus ditubuhkan ‘ ghazal party ‘ berbanding dengan hanya kumpulan nasyid sahaja, maka ramai rakan-rakan bersetuju. Di antaranya Ahmad Kamal @ Akasyah Ibon, Baharuddin Sabri, Ibrahim Haji Saari, Ahmad Ismail Haji Kurnain dan Abd.Kadir Haji Mansuri
Melalui ‘ mesyuarat ‘ di kalangan kami, maka tertubuhlah Ghazal Party Nurul Huda dengan dianggotai oleh majoritinya kalangan pelajar Madrasah Ehyaul Falah, belia sekitar Kampung Parit 2 dan Parit 3 Sungai Besar dan beberapa orang yang sudah berkeluarga , tetapi masih dalam lingkungan usia awal 30 an dan berminat dalam seni muzik .
Saya masih ingat nama-nama ahli Ghazal Parti Nurul Huda yang berpusat di Parit 2 Sungai Besar. Mereka selain saya ialah : Husin Hamzah ( Parit 9 Barat ), Zaini @ Antong Sabri ( Parit 8), Baharuddin Sabri ( Parit 8 ), Ahmad Ismail Haji Kurnain ( Parit 8 ), Ahad @ Hadri ( Parit 61/2 ), Ismail ( Parit 3 ), Mokhtar ( Parit 3 ), Saad ( Parit 3 ) Abur @ Burhanudin Hasan ( Parit 3 ), Abd.Kadir Haji Mansuri ( Parit 3 ), Ibrahim Haji Saari ( Parit 5 ). Ismail Awang ( Parit (2 ), Ahmad Kamal @ Akasah Ibon ( Parit 1 ½ Barat ) , Inas @ Baharom Ibon ( Parit 1 ½ Barat ) dan Shamsuddin Haji Zamzam ( Parit 8 ).
Oleh kerana saya dianggap berpengalaman sedikit dalam muzik , kerana menjadi anggota kumpulan kugiran di kampung tempat tinggal saya , Kampung Parit 9 Barat, Sungai Besar, saya telah dilantik sebagai pemimpin kumpulan dan Ahmad Kamal @ Akasyah Ibon sebagai ketua, kerana beliau berkebolehan bermain gambus dan juga mahir dalam lagu-lagu Arab/ Nasyid.
Tempat latihan muzik kami pada tiap minggu( malam ) diadakan di rumah Ahmad Kamal @ Akasyah di Parit 1 ½ Barat. Kerana bapa dan keluarga beliau telah memberi keizinan menggunakan rumah untuk latihan selain mereka turut berminat dengan lagu-lagu ghazal party !.
Oleh kerana majoriti ahli kumpulan kami dari kalangan tidak berpendapatan / bekerja, maka sesiapa ahli kumpulan yang ada alat muzik sendiri terpaksalah berkorban menggunakan alat muzik masing-masaing semasa latihan . Di antara ahli tersebut termasuk saya mempunyai gitar, Ahmad Kamal @ Akasyah mempunyai gambus, Ismail dan Ahad/ Hadri mempunyai biula.
Suatu yang agak sukar dilakukan semasa latihan, kerana ramai ahli kumpulan kami hanya mempunyai minat, tetapi tidak tahu menggunakan alat muzik. Jadi, selaku pemimpin ( konon ! ) terpaksalah saya memberikan tunjuk ajar setakat yang saya tahu kepada mereka. Oleh kerana kekurangan alat muzik (umpamanya bonggo ), saya suruh mereka berlatih dengan memukul besen alumunium atau peha masing-masaing sahaja !.
Berkat kegigihan dan minat ahli kumpulan akhirnya dalam tempuh masa terdekat semua alat muzik penting dapat disediakan, yang dibeli melalui wang yuran tetap ahli kumpulan dan juga hasil kerja mengambil upah menanam padi. Jemputan membuat persembahan di majlis kenduri kendara juga mula diterima….
Walaupun ada persaingan dengan Ghazal Party Nurul Hilal, Sungai Besar yang semuanya dianggotai oleh kumpulan dewasa dan lebih awal ditubuhkan , kumpulan kami masih sering menerima undangan menggalakkan. Mungkin kerana ada keunikannya !.....
Di antaranya, Mokhtar dan Saad ( Adik beradik ) yang kedua-duanya pemain gitar, salah seorang mereka adalah ‘ pemain kidal ‘. Bila berada di atas pentas gitar mereka kelihatan seperti ‘ berlaga ‘ selain tiupan alat flut oleh Abd.Kadir Haji Mansuri yang boleh menyebabkan “ anak dara menjengukkan muka keluar ‘ !. Atau mungkin juga kerana pemain muziknya segak-segak belaka ( kerana masih muda belia ! )
Selain itu kumpulan kami ada mempunyai ramai para penyanyi. Di antaranya ialah : Baharuddin Sabri, Antong @ Zaini Sabri, Burhanuddin Hasan, Ismail Awang, Ahmad Kamal @ Akasyah Ibon , Ahmad Ismail Haji Kurnain, Shamsuddin Haji Zamzam dan juga mempunyai penyanyi sambilan seperti Sanusi Awang, Abd.Rahman Haji Bahauddin dan Muhamad @ Abd.Manaf Asri ( Pernah menyandang Johan Tilawah Peringkat Kebangsaan ).
Bagi jemputan di luar daerah Sabak Bernam yang meminta supaya turut dibawa bersama ‘ penari gelak ‘ ( lelaki berpakaian wanita ) mengiringi nyanyian, kumpulan kami mendapat kerjasama dengan penari gelek ‘ impot ‘ dari Ghazal Parti Sungai Nibong / Pasir Panjang, Sekinchan !
Sepanjang aktiviti sebagai pemuzik ghazal party , dua peristiwa yang menjadi kenangan saya hingga kini. Pertama, semasa menerima undangan majlis perkahwinan di Kampung Bukit Kuching, Kuala Selangor, kami ‘ digandingkan ‘ dengan Orkes Lambayan Bunga yang telah terkenal dan pernah membuat rakaman di Radio Malaysia ( RTM) Kuala Lumpur !.
Pemain drum kumpulan kami, Ibrahim Haji Shaari menjadi ‘ gugup ‘ apabila melihat peralatan muzik yang mahal-mahal dari orkes tersebut dengan pemain drumnya yang lincah dan bergaya. Bagi menenangkan keadaan saya terpaksa mengambil alih tugas bermain drum di samping memberi semangat kepada rakan-rakan kumpulan.
Al hamdulillah….bermula dengan tiupan flut oleh Abd.Kadir Haji Mansuri suasana jadi tenang semula dan penonton memberikan tepukan gemuruh serta sambutan lebih hebat diberi kepada kumpulan kami, dengan hadhirin meminta beberapa lagu top Arab diulang semula persembahannya !.
Perisitwa kedua semasa bermain di Kampong Tukang Sidin, Perak. Kumpulan kami diminta oleh ‘ tuan rumah ‘ supaya bermain lebih masa hingga jam 3 pagi, kerana ramai peminiat lagu-lagu top Arab mahu lagu-lagu tersebut dimainkan semula !.
Namun….apabila saya menjawat jawatan guru pada akhir tahun 1967 dan dihantar bertugas di Kuala Lumpur, Ghazal Party Nurul Huda menemui ‘ musim malap ‘ dan akhirnya tamat tempuh !. Ini disebakan saya tidak dapat turut sama memberi bimbingan dan beberapa orang pemainnya pula mendirikan rumah tangga , kemudian berpindah ke tampat lain…….
Agak terkilan juga, kerana dalam tempuh tersebut kumpulan kami terpaksa menarik diri dari menerima tawaran membuat rakaman di Radio Malaysia ( RTM) Kuala Lumpur.
Saya merasakan masa amat pantas beredar ketika menatap kembali gambar ahli kumpulan Ghazal Party Nurul Huda yang pernah saya pimpin suatu masa lalu, berbanding dengan realiti hidup di waktu saya berada sekarang……..
Ahad, 20 Jun 2010
CATATAN TUJUH
AIR PENERANG HATI
Di kawasan Sungai Besar terdapat seorang ‘ bomoh ‘ yang dikenali ramai. Bomoh tersebut terkenal kerana boleh memberi ‘ petua ‘ kepada pemain pasukan bola sepak dalam satu-satu perlawanan untuk mencapai kemenangan. Kerana terkenalnya beliau dengan ‘ petua ‘ tersebut , di samping mengubati penyakit-penyakit sihir ( ' terkena ' ) atau lainnya, beliau telah diberi gelaran orang ramai sebagai ' Haji Ismail Bomoh '.
Sebelum ini saya memang pernah berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh tersebut. Kerana salah seorang anak beliau yang bernama Mat Sharif sudah lama saya kenali ( Beliau pernah menjadi Ketua Kampung Parit 9 Barat dan berkahwin dengan kawan sekolah saya di kampung ini. Beliau telah meninggal dunia ). Walau pun begitu, saya tidak pernah berjumpa beliau secara rasmi atau meminta apa-apa petua untuk satu-satu maksud.
Kebetulan, semasa bersekolah di Madrasah Ehyaul Falah, menjelang hari peperiksaan akhir tahun , rakan-rakan sepondok berura-ura hendak berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh yang tinggal di Kampung Parit 5 Barat, Sungai Besar untuk mendapatkan air penerang hati.
Rakan-rakan sepondok saya yang pernah berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh tersebut ialah Sha’rani Emran. Beliau pernah meminta air penerang hati pada masa lalu. Atas pelawaan Sha’rani dan juga beberapa orang rakan sepondok lain, saya juga ingin turut bersama !.
Sebelum pergi berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh, saya telah bertanya kepada Sha’rani berapa ‘ upah pengeras ‘ mendapatkan air penerang hati tersebut. Kata Sha’rani, pengerasnya ikut suka kita. Seringgit dua pun sudah cukup !.
Saya bertanya demikian kerana saya khuatir wang upah pengeras nanti berjumlah sampai berpuluh ringgit , seperti kelaziman dilakukan oleh kebanyakan bomoh !. Sedangkan saya tidak mempunyai wang sebanyak itu…
Pada masa ditentukan, kami rakan-rakan sepondok sepakat bertolak pada waktu malam lepas solat Isyak, menaiki basikal masing-masing ke rumah Haji Ismail Bomoh.
Sesampainya ke rumah Haji Ismail Bomoh,kami dapati beliau sedang solat hajat kerana ada seseorang yang kami tidak kenali meminta ubat dari beliau.Kerana itu kami sekadar bercakap-cakap sesama sendiri sahaja sementara menunggu urusan beliau selesai.
Selepas pelanggan berkenaan selesai dan beransur pulang , Haji Ismail Bomoh bertanya kepada kami tentang hajat datang menemui beliau pada malam itu. Sha’rani yang menjadi jurucakap kami pun menyatakan hajat kami datang untuk meminta air penerang hati kerana hari peperiksaan akhir sekolah hampir tiba.
Haji Ismail Bomoh maklum hajat kami dan meminta kemenyan yang kami sediakan masing-masing dari rumah kepada beliau. Seorang demi seorang daripada kami duduk berhadapan dengan Haji Ismail Bomoh untuk didoakan. Orang yang pertama berhadapan dengan beliau ialah Sha’rani, kemudian diikuti rakan-rakan saya yang lain.
Sewaktu saya berhadapan dengan Haji Ismail Bomoh beliau sempat bertanya nama bapa saya dan juga kampung tempat tinggal. Dan akhir sekali beliau bertanya nama saya. Kerana beliau akan menyebut nama pemohon semasa membaca doa pada kemenyan yang akan direndam dalam air serta diminum sebelum pergi menghadiri peperiksaan nanti.
Suatu yang menjadi ingatan dan menjadikan saya ‘ terkejut ‘ waktu itu ialah apabila Haji Ismail Bomoh memberitahu nama saya adalah nama yang baik. Orang yang mempunyai nama begitu akan selalu berjaya , dimuliakan orang ramai dan juga dikenali ahli masyarakat .
Hati kecil saya waktu itu ‘ tersentak ‘ dan gembira di samping berdoa semoga apa yang dikatakan beliau kepada saya akan benar-benar berlaku pada masa hadapan !. Walau bagaimanapun, saya amat memohon ketika itu supaya saya diberikan Allah SWT lulus dalam periksa dengan cemerlang. Tambahan pula ketika kami ingin menyumbangkan ' pengeras ' Haji Ismail Bomoh berkata : " Kamu semua budak sekolah. Tak payah apa-apa....Insya Allah kamu semua berjaya ! "
Kata-kata Haji Ismail Bomoh secara peribadi tersebut tidak pernah saya ceritakan kepada orang lain dari kalangan rakan-rakan sepondok. Tidak juga saya ceritakan kepada sesiapa, hinggalah ke saat ini ! ( Anda yang membaca catatan ini adalah orang yang pertama saya beritahu hal ini. Saya ‘ berani ‘menceritkannya juga kerana apa yang disebut Haji Ismail Bomoh dahulu memang benar-benar berlaku ke atas diri saya dan sepanjang kerjaya yang pernah saya lalui. Sama ada dalam kerjaya sebagai guru , penulis sastera, wartawan, ahli perniagaan , politik dan pemimpin masyarakat setempat ).
Saya amat bersyukur kepada Allah SWT atas kejayaan yang saya lalui setakat ini dan kata-kata Haji Ismail Bomoh di atas hanyalah sebagai satu kebetulan sahaja….
Di kawasan Sungai Besar terdapat seorang ‘ bomoh ‘ yang dikenali ramai. Bomoh tersebut terkenal kerana boleh memberi ‘ petua ‘ kepada pemain pasukan bola sepak dalam satu-satu perlawanan untuk mencapai kemenangan. Kerana terkenalnya beliau dengan ‘ petua ‘ tersebut , di samping mengubati penyakit-penyakit sihir ( ' terkena ' ) atau lainnya, beliau telah diberi gelaran orang ramai sebagai ' Haji Ismail Bomoh '.
Sebelum ini saya memang pernah berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh tersebut. Kerana salah seorang anak beliau yang bernama Mat Sharif sudah lama saya kenali ( Beliau pernah menjadi Ketua Kampung Parit 9 Barat dan berkahwin dengan kawan sekolah saya di kampung ini. Beliau telah meninggal dunia ). Walau pun begitu, saya tidak pernah berjumpa beliau secara rasmi atau meminta apa-apa petua untuk satu-satu maksud.
Kebetulan, semasa bersekolah di Madrasah Ehyaul Falah, menjelang hari peperiksaan akhir tahun , rakan-rakan sepondok berura-ura hendak berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh yang tinggal di Kampung Parit 5 Barat, Sungai Besar untuk mendapatkan air penerang hati.
Rakan-rakan sepondok saya yang pernah berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh tersebut ialah Sha’rani Emran. Beliau pernah meminta air penerang hati pada masa lalu. Atas pelawaan Sha’rani dan juga beberapa orang rakan sepondok lain, saya juga ingin turut bersama !.
Sebelum pergi berjumpa dengan Haji Ismail Bomoh, saya telah bertanya kepada Sha’rani berapa ‘ upah pengeras ‘ mendapatkan air penerang hati tersebut. Kata Sha’rani, pengerasnya ikut suka kita. Seringgit dua pun sudah cukup !.
Saya bertanya demikian kerana saya khuatir wang upah pengeras nanti berjumlah sampai berpuluh ringgit , seperti kelaziman dilakukan oleh kebanyakan bomoh !. Sedangkan saya tidak mempunyai wang sebanyak itu…
Pada masa ditentukan, kami rakan-rakan sepondok sepakat bertolak pada waktu malam lepas solat Isyak, menaiki basikal masing-masing ke rumah Haji Ismail Bomoh.
Sesampainya ke rumah Haji Ismail Bomoh,kami dapati beliau sedang solat hajat kerana ada seseorang yang kami tidak kenali meminta ubat dari beliau.Kerana itu kami sekadar bercakap-cakap sesama sendiri sahaja sementara menunggu urusan beliau selesai.
Selepas pelanggan berkenaan selesai dan beransur pulang , Haji Ismail Bomoh bertanya kepada kami tentang hajat datang menemui beliau pada malam itu. Sha’rani yang menjadi jurucakap kami pun menyatakan hajat kami datang untuk meminta air penerang hati kerana hari peperiksaan akhir sekolah hampir tiba.
Haji Ismail Bomoh maklum hajat kami dan meminta kemenyan yang kami sediakan masing-masing dari rumah kepada beliau. Seorang demi seorang daripada kami duduk berhadapan dengan Haji Ismail Bomoh untuk didoakan. Orang yang pertama berhadapan dengan beliau ialah Sha’rani, kemudian diikuti rakan-rakan saya yang lain.
Sewaktu saya berhadapan dengan Haji Ismail Bomoh beliau sempat bertanya nama bapa saya dan juga kampung tempat tinggal. Dan akhir sekali beliau bertanya nama saya. Kerana beliau akan menyebut nama pemohon semasa membaca doa pada kemenyan yang akan direndam dalam air serta diminum sebelum pergi menghadiri peperiksaan nanti.
Suatu yang menjadi ingatan dan menjadikan saya ‘ terkejut ‘ waktu itu ialah apabila Haji Ismail Bomoh memberitahu nama saya adalah nama yang baik. Orang yang mempunyai nama begitu akan selalu berjaya , dimuliakan orang ramai dan juga dikenali ahli masyarakat .
Hati kecil saya waktu itu ‘ tersentak ‘ dan gembira di samping berdoa semoga apa yang dikatakan beliau kepada saya akan benar-benar berlaku pada masa hadapan !. Walau bagaimanapun, saya amat memohon ketika itu supaya saya diberikan Allah SWT lulus dalam periksa dengan cemerlang. Tambahan pula ketika kami ingin menyumbangkan ' pengeras ' Haji Ismail Bomoh berkata : " Kamu semua budak sekolah. Tak payah apa-apa....Insya Allah kamu semua berjaya ! "
Kata-kata Haji Ismail Bomoh secara peribadi tersebut tidak pernah saya ceritakan kepada orang lain dari kalangan rakan-rakan sepondok. Tidak juga saya ceritakan kepada sesiapa, hinggalah ke saat ini ! ( Anda yang membaca catatan ini adalah orang yang pertama saya beritahu hal ini. Saya ‘ berani ‘menceritkannya juga kerana apa yang disebut Haji Ismail Bomoh dahulu memang benar-benar berlaku ke atas diri saya dan sepanjang kerjaya yang pernah saya lalui. Sama ada dalam kerjaya sebagai guru , penulis sastera, wartawan, ahli perniagaan , politik dan pemimpin masyarakat setempat ).
Saya amat bersyukur kepada Allah SWT atas kejayaan yang saya lalui setakat ini dan kata-kata Haji Ismail Bomoh di atas hanyalah sebagai satu kebetulan sahaja….
Langgan:
Catatan (Atom)